Dag 14: op weg naar huis
29 juli 2018 - Olpe, Duitsland
Vandaag gaan we weer verder richting Nederland. Maar niet voordat we nog even een extra bezichtiging aan onze reis toevoegen. De dochter van de eigenaar van de camping vertelt ons over de voormalige grens tussen Oost en West Duitsland. Die ligt heel erg dichtbij. Ze komt hier al sinds haar 7e jaar en vertelt dat ze, vanonder een deken, want dat mocht eigenlijk niet, met een verrekijker naar de wachttorens keek. De grens scheidde haar grootvader van zijn zus.. Dichtbij zijn nog overblijfselen van die grens en ze wijst ze ons aan. Dat gaan we toch nog bekijken.
We rijden naar Philipstal en vandaar uit naar Vacha. Daartussen bevond zich de DDR grens. Bij Vacha was een brug die in het verre verleden ook meerdere functies heeft gehad. Van die brug werden in 1945 tijdens de terugtocht van de Duitse troepen de middelste 2 pijlers opgeblazen. Tijdens de Koude Oorlog bevindt zich hier de grens. Met prikkeldraad onder de brug door, een muur en uiteraard een Beobachtungsturm. We bekijken dit alles en de uitgebreide borden die vertellen wat er allemaal te zien is. Zoals de stalen deur van de Turm die altijd aan de oostelijke kant was. Het blijft indrukwekkend. We worden wel blij van het 2e ‘Oost Duitse Ampel’ mannetje. Die hebben we ook in Berlijn gezien. Ondertussen is dat het teken van de vereniging van Oost en West Duitsland na 1989. Door een kunstenaar groot nagemaakt en te zien in o.a. Berlijn, Frankfurt, Kassel en hier.
Nu zetten we echt koers naar het westen. We volgen de Autobaan 4, dan 5 en vervolgens, na een omweg vanwege bouwwerkzaamheden, de 45 richting Dortmund. Best wel moe komen we aan bij onze laatste stop aan de Biggesee bij Olpe. De 3 uur hierheen ging over een slingerende Autobaan die ook nog eens op en af gaat en gehinderd wordt door meerdere Baustellen.
We komen aan op de Olpe Camping am Biggesee. De ontvangst is niet bepaald hartelijk. We staan in de volle zon zonder schaduw en op amper gras en veel grind. Er zijn wel plaatsen op gras maar daar staan we niet, helaas.
We gaan eten in het restaurant aan de ingang, best een stukje lopen, Haus am Blauen See. Het terras is aardig, de kaart ook, maar het houdt niet over. Zeker niet als het eten arriveert. De bediening is heel erg aardig maar ondertussen hebben wij ons besluit wel al genomen. Met deze warmte is het genoeg geweest. We gunnen vooral de honden onze tuin, zonder lijn en na wat sproeien hopelijk weer met groen gras. Lekker rollen! We blijven dus niet nog een nacht maar gaan morgen lekker naar huis.
We rijden naar Philipstal en vandaar uit naar Vacha. Daartussen bevond zich de DDR grens. Bij Vacha was een brug die in het verre verleden ook meerdere functies heeft gehad. Van die brug werden in 1945 tijdens de terugtocht van de Duitse troepen de middelste 2 pijlers opgeblazen. Tijdens de Koude Oorlog bevindt zich hier de grens. Met prikkeldraad onder de brug door, een muur en uiteraard een Beobachtungsturm. We bekijken dit alles en de uitgebreide borden die vertellen wat er allemaal te zien is. Zoals de stalen deur van de Turm die altijd aan de oostelijke kant was. Het blijft indrukwekkend. We worden wel blij van het 2e ‘Oost Duitse Ampel’ mannetje. Die hebben we ook in Berlijn gezien. Ondertussen is dat het teken van de vereniging van Oost en West Duitsland na 1989. Door een kunstenaar groot nagemaakt en te zien in o.a. Berlijn, Frankfurt, Kassel en hier.
Nu zetten we echt koers naar het westen. We volgen de Autobaan 4, dan 5 en vervolgens, na een omweg vanwege bouwwerkzaamheden, de 45 richting Dortmund. Best wel moe komen we aan bij onze laatste stop aan de Biggesee bij Olpe. De 3 uur hierheen ging over een slingerende Autobaan die ook nog eens op en af gaat en gehinderd wordt door meerdere Baustellen.
We komen aan op de Olpe Camping am Biggesee. De ontvangst is niet bepaald hartelijk. We staan in de volle zon zonder schaduw en op amper gras en veel grind. Er zijn wel plaatsen op gras maar daar staan we niet, helaas.
We gaan eten in het restaurant aan de ingang, best een stukje lopen, Haus am Blauen See. Het terras is aardig, de kaart ook, maar het houdt niet over. Zeker niet als het eten arriveert. De bediening is heel erg aardig maar ondertussen hebben wij ons besluit wel al genomen. Met deze warmte is het genoeg geweest. We gunnen vooral de honden onze tuin, zonder lijn en na wat sproeien hopelijk weer met groen gras. Lekker rollen! We blijven dus niet nog een nacht maar gaan morgen lekker naar huis.
